شب چهارشنبه سوری درقاهان

براساس یک سنت دیرینه این دیار مانند دیگر نقاط کشور ایران  در   عصر روز سه شنبه نسبت به جمع آوری بوته و هیزم میکردند و در غروب سه شنبه  آنرا در محله ها و کوچه ها و  بامها آتش میزدند آنگاه از کوچک و بزرگ و پیر و جوان همگی از روی آتش می پریدند و اشعاری را نیز در این هنگام می خواندند ، غم برو شادی بیا - محنت برو شادی بیا و در دفعات بعدی به آتش می گفتند:
    زردی من از تو، سرخی تو از من .. تا مقداری که تاریکی بر فضا حاکم می شد اینکار ادامه

داشت.

ولی این رویه  و تاچند سال بعد از انقلاب کم رنگ شده بود (به  حرمت خون شهدا و جنگ و مسائل مذهبی)وداشت تقریبا به فراموشی سپرده می شده که متاسفانه فرهگ ترقه بازی

شهرها به اینجا هم رسید و و از چند هفته مانده به چهارشبه آخر سال وچند هفته بعد از آنهم این مشکل  ادامه دارد به هرحال ما بیشتر به گذشته ها اشاره میکنیم.

آجیل چهارشنبه سوری

این آجیل مخلوطی بود از آجیل های محلی و معمولا تشکیل می شد از: برگه هلو و زردآلو، باسلق، کشمش، شکر پنیر، مغز گردو، انجیر، توت و غیره. تهیه میکردند و  خوردن یک چنین آجیلی را باعث شگون و خوش یمنی و آمد کار در سال جدید می دانستند.

قاشق زنی و آش ابودردا

از مراسم دیگر شب چهارشنبه سوری، قاشق زنی بود. نحوه کار بدین ترتیب بود که زنان طوری چادر به سر می کردند که کسی آنها را نشناسد و سپس کاسه ای مسی با یک قاشق بدست گرفته و در کوچه ها به راه می افتادند و پس از رسیدن به در هر خانه ای، با قاشق محکم به ته کاسه می کوبیدند با در آوردن این سر و صداها صاحب خانه متوجه قاشق زن می شد و پس از باز کردن در مقداری بنشن و یا مقداری پول در داخل کاسه قاشق زن می انداخت. پس از رفتن به منازل بسیار، قاش زن پس از اینکه به خانه بر می گشت با بنشن های جمع آوری شده مقدمات پختن آشی را تدارک می دید و اگر برای تهیه آش چیزی نیز کم بود با پول های حاصل از قاشق زنی آن را خریداری می کرد. پختن آش مزبور را یا برای تبریک و شگون انجام می دادند و یا اینکه در خانه اگر فرد مریضی داشتند به نیت شفای وی این آش را تهیه و به خورد فرد مریض می دادند و بر این اعتقاد بودند که این آش علاج تمامی دردهاست و با خوردن این آش درد و بلای مریض آنها به سال دیگر نخواهد کشید و شفا پیدا خواهد کرد و معمولا، این آش را آش ا آش ابودردا می نامیدند.

کوزه شکستن در شب چهارشنبه سوری

رسم دیگری در شب چهارشنبه سوری اجرا می شد که انجام آن را برای دور کردن بلایا موثر می دانستند به این ترتیب که هنگام غروب، چند سکه درون کوزه ای آب ندیده می انداختند و سپس به نیت دور کردن بلا از خانه، کوزه مزبور را از پشت بام خانه به داخل کوچه پرتاب می کردند و باز می گشتند. در موقع پرتاب زیر لب می گفتند درد و بلام بره تو کوزه، بره تو کوچه، معتقد بودند در هنگام انجام این مراسم و بازگشت نباید برگردند و پشت سرشان را نگاه کنند چون ممکن است بلایا دوباره به خانه برگردد.

در حال حاضر سنتهای گذشته در رابطه با چهار شنبه سوری منسوخ گشته است و چندان از سنت گذشته پیروی ندارد استفاده از مواد منفجره بجای پرتاب کوزه گلی آتش زدن لاستیک بجای بوته و مزاحمتهای دیگر به جای قاشق

زنی ..همه وهمه نشان از  تهاجم فرهنگی دارد .

ن: بختیاری